“
هیچ انکاری وجود ندارد که بخش آموزش در حال تغییر است. از آنجا که آموزش مداوم برای متخصصان شاغل که مایل به پیشرفت در مشاغل خود هستند ، مهم تر می شود ، نحوه دسترسی افراد به آموزش و پرورش در حال گذر از یک انقلاب است.
نحوه یادگیری بزرگسالان با مسیر سنتی که دانش آموختگان جوان از مدرسه تازه می گیرند بسیار متفاوت است. انتظارات ، انگیزه ها ، شیوه زندگی و تجربه آنها برای دانش آموزان جوان متفاوت است.
این امر چالش های جدیدی را برای ارائه دهندگان آموزش و پرورش در ارائه و ارزیابی آموزش به همراه دارد. در عین حال ، فرصتهای بسیار خوبی برای نوآوری و دستیابی به بدن بسیار بالقوه دانشجویی بالقوه فراهم می کند.
در این مقاله ، ما به راه حل های اساسی یادگیرندگان بزرگسال در تغییر آموزش می پردازیم.
تغییر در جمعیت شناسی دانشجویان
اکنون مردم بیشتر زندگی می کنند و در دوران بازنشستگی به خوبی کار می کنند. این بدان معنی است که تعداد بیشتری از زبان آموزان که مایل به استفاده از مهارت هستند ، وجود دارد.
پیش بینی می شود در ایالات متحده ، تعداد نوجوانان از سال های ۲۰۱۵-۲۰۳۰ اندکی کاهش یابد. ارائه دهندگان آموزش و پرورش برای پایدار ماندن در آینده باید به سایر گروهها دسترسی پیدا کنند.
با وجود تقریباً ۳۱ میلیون بزرگسال که بدون گذراندن تحصیلات در ۲۰ سال گذشته در دانشگاه شرکت کرده اند ، فرصتی برای حضور مجدد این بزرگسالان با آموزش و رشد بازار وجود دارد.
چهار میلیون نفر از این بزرگسالان حداقل دو سال دانشکده را گذرانده اند و باعث می شود اگر دوباره وارد آموزش رسمی شوند ، تحصیلات خود را تمام کنند. در حال حاضر بیشتر زبان آموزان در آموزش عالی همانطور که تصور می شود ۱۸-۲۲ سال ندارند.
اختلاف انتظارات
دانش آموزانی که مستقیم از مدرسه به آموزش و پرورش می روند ممکن است مشتاقانه منتظر دیدار با افراد جدید و توسعه یک زندگی اجتماعی فعال باشند.
آنها انتظار دارند انواع فعالیت های خارج از برنامه ، sororities و برادری. در همین حال ، زبان آموزان بزرگسال ، آموزش را محلی برای شبکه های حرفه ای می دانند که ممکن است شغل آنها در سالهای آینده بیشتر شود.
در حقیقت ، ۶۵٪ از زبان آموزان بزرگسال می گویند که آنها شبکه حرفه ای خود را از طریق آموزش گسترش داده اند. آنها هنگام انتخاب بین ارائه دهندگان دوره ، کمتر می توانند فعالیت های خارج از برنامه درسی را در اولویت قرار دهند.
